念奴娇·赤壁怀古

念奴娇·赤壁怀古原文：

壮志蹉跎雪满头，久将馀日付沧洲。闲云不入老人梦，邻笛似知孤客愁。小筑聊须傍兰渚，片帆那复到樟楼。生涯草草真堪笑，三十年来一破裘。
圣皇御极治化明，海波不动边尘清。雕题椎髻尽入觐，卉裳毳服咸来庭。迢迢西域尤诚至，职贡依时无或替。圣心眷彼勤渠情，特选才贤充报使。地官主事关中英，年青貌伟襟怀宏。往时两度使绝域，能声妙誉人咸称。今来再乘皇华节，晓驾輶轩行紫陌。绣衣郁郁飘天香，四牡騑騑拖锦绁。暮春三月杨飞花，此时准拟过流沙。宣威不挂义阳剑，通道宁藉张骞槎。高昌康居聊尔适，鄯善月支暂焉息。星轺直驻于阗城，天诏须颁大宛国。大宛有马皆龙驹，于阗有玉皆璠玙。皇恩遍布戎夷悦，合辞入贡当何如。黄琮苍璧千金直，騄駬骅骝五花饰。想当旌旆言还时，蕃使纷纷随辙迹。戎王祖道穹庐高，蛮儿旋舞翻葡萄。笳声吹落关山月，节旄振耀蟠花袍。花袍不染流沙土，文采曾沾天上雨。归来拂拭当彤墀，百拜欢呼谒明主。主心悦怿嘉忠勤，隆隆恩宠应无伦。愿言努力重努力，汉廷不负班将军。
九鼎沸莫止，大厦倾莫支。太阴初阳不得烛下土，六龙望望闽之陲。六宫掩泣向北去，孤臣凭城尚南顾。也知天命有所归，忍为生灵贷生路。当时不死良为此，至今人说姜与李。君家富贵八十年，露台风馆啼猩鬼。世事茫茫难具论，遗诏幸得传诸孙。乌丝细字书题罢，黄叶乘秋正打门。
常山蛇势少能明，治法还从阵法寻。先正后奇严自胜，堂堂真是武侯心。
终生文彩弃繻辰，建业秋风擢桂新。阙下杏花还属子，召南桃叶正宜人。上章许得天颜笑，奠雁光生故里春。大小登科俱入手，高堂况有黑头亲。
金銮殿下拜天恩，二月辞天出禁垣。归到比当春正暖，东风慈竹子孙繁。
青阳郁未舒，开轩坐独冷。阴风中夜吹，迟日黯晴影。红芳半消歇，青苔生露井。云幕山光微，林邃鸟声静。兀坐寂无聊，居然厌尘境。谅惟高世人，焉能惜光景。道德日已负，素怀徒耿耿。
高阁延飞雪，浮浮天际来。乱飘随地阔，急舞逐风回。寒压晨烟湿，光摇暖气开。四山势欲合，双桂立崔嵬。

念奴娇·赤壁怀古拼音解读：

zhuàng zhì cuō tuó xuě mǎn tóu ，jiǔ jiāng yú rì fù cāng zhōu 。xián yún bú rù lǎo rén mèng ，lín dí sì zhī gū kè chóu 。xiǎo zhù liáo xū bàng lán zhǔ ，piàn fān nà fù dào zhāng lóu 。shēng yá cǎo cǎo zhēn kān xiào ，sān shí nián lái yī pò qiú 。
shèng huáng yù jí zhì huà míng ，hǎi bō bú dòng biān chén qīng 。diāo tí zhuī jì jìn rù jìn ，huì shang cuì fú xián lái tíng 。tiáo tiáo xī yù yóu chéng zhì ，zhí gòng yī shí wú huò tì 。shèng xīn juàn bǐ qín qú qíng ，tè xuǎn cái xián chōng bào shǐ 。dì guān zhǔ shì guān zhōng yīng ，nián qīng mào wěi jīn huái hóng 。wǎng shí liǎng dù shǐ jué yù ，néng shēng miào yù rén xián chēng 。jīn lái zài chéng huáng huá jiē ，xiǎo jià yóu xuān háng zǐ mò 。xiù yī yù yù piāo tiān xiāng ，sì mǔ fēi fēi tuō jǐn xiè 。mù chūn sān yuè yáng fēi huā ，cǐ shí zhǔn nǐ guò liú shā 。xuān wēi bú guà yì yáng jiàn ，tōng dào níng jiè zhāng qiān chá 。gāo chāng kāng jū liáo ěr shì ，shàn shàn yuè zhī zàn yān xī 。xīng yáo zhí zhù yú tián chéng ，tiān zhào xū bān dà wǎn guó 。dà wǎn yǒu mǎ jiē lóng jū ，yú tián yǒu yù jiē fán yú 。huáng ēn biàn bù róng yí yuè ，hé cí rù gòng dāng hé rú 。huáng cóng cāng bì qiān jīn zhí ，lù ěr huá liú wǔ huā shì 。xiǎng dāng jīng pèi yán hái shí ，fān shǐ fēn fēn suí zhé jì 。róng wáng zǔ dào qióng lú gāo ，mán ér xuán wǔ fān pú táo 。jiā shēng chuī luò guān shān yuè ，jiē máo zhèn yào pán huā páo 。huā páo bú rǎn liú shā tǔ ，wén cǎi céng zhān tiān shàng yǔ 。guī lái fú shì dāng tóng chí ，bǎi bài huān hū yè míng zhǔ 。zhǔ xīn yuè yì jiā zhōng qín ，lóng lóng ēn chǒng yīng wú lún 。yuàn yán nǔ lì zhòng nǔ lì ，hàn tíng bú fù bān jiāng jun1 。
jiǔ dǐng fèi mò zhǐ ，dà shà qīng mò zhī 。tài yīn chū yáng bú dé zhú xià tǔ ，liù lóng wàng wàng mǐn zhī chuí 。liù gōng yǎn qì xiàng běi qù ，gū chén píng chéng shàng nán gù 。yě zhī tiān mìng yǒu suǒ guī ，rěn wéi shēng líng dài shēng lù 。dāng shí bú sǐ liáng wéi cǐ ，zhì jīn rén shuō jiāng yǔ lǐ 。jun1 jiā fù guì bā shí nián ，lù tái fēng guǎn tí xīng guǐ 。shì shì máng máng nán jù lùn ，yí zhào xìng dé chuán zhū sūn 。wū sī xì zì shū tí bà ，huáng yè chéng qiū zhèng dǎ mén 。
cháng shān shé shì shǎo néng míng ，zhì fǎ hái cóng zhèn fǎ xún 。xiān zhèng hòu qí yán zì shèng ，táng táng zhēn shì wǔ hóu xīn 。
zhōng shēng wén cǎi qì xū chén ，jiàn yè qiū fēng zhuó guì xīn 。què xià xìng huā hái shǔ zǐ ，zhào nán táo yè zhèng yí rén 。shàng zhāng xǔ dé tiān yán xiào ，diàn yàn guāng shēng gù lǐ chūn 。dà xiǎo dēng kē jù rù shǒu ，gāo táng kuàng yǒu hēi tóu qīn 。
jīn luán diàn xià bài tiān ēn ，èr yuè cí tiān chū jìn yuán 。guī dào bǐ dāng chūn zhèng nuǎn ，dōng fēng cí zhú zǐ sūn fán 。
qīng yáng yù wèi shū ，kāi xuān zuò dú lěng 。yīn fēng zhōng yè chuī ，chí rì àn qíng yǐng 。hóng fāng bàn xiāo xiē ，qīng tái shēng lù jǐng 。yún mù shān guāng wēi ，lín suì niǎo shēng jìng 。wū zuò jì wú liáo ，jū rán yàn chén jìng 。liàng wéi gāo shì rén ，yān néng xī guāng jǐng 。dào dé rì yǐ fù ，sù huái tú gěng gěng 。
gāo gé yán fēi xuě ，fú fú tiān jì lái 。luàn piāo suí dì kuò ，jí wǔ zhú fēng huí 。hán yā chén yān shī ，guāng yáo nuǎn qì kāi 。sì shān shì yù hé ，shuāng guì lì cuī wéi 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

念奴娇·赤壁怀古相关翻译

①昵昵：亲热的样子。一作“妮妮”。尔汝：至友之间不讲客套，以你我相称。这里表示亲近。
②无定河：在陕西北部。春闺：这里指战死者的妻子。匈奴：指西北边境部族。

念奴娇·赤壁怀古相关赏析

作者介绍

赵自然 《全唐诗》收诗1首，小传云为“池州凤凰山道士”，并记其梦阴真君事。按赵自然，本名王九，太平州繁昌(今安徽繁昌)人。13岁入青华观为道士。传云尝梦见阴真君，与其柏叶一枝，食后，遂绝粒不食。知州王洞奏上其事。宋太宗召其赴阙，亲问之，为改名自然。后放归。宋真宗大中祥符二年(1009)复召至阙下，不久以母老求还。事迹详《宋史》本传。《全唐诗》收作唐人，系沿《万首唐人绝句》卷九九之误。