晋书·列传·第五十四章

晋书·列传·第五十四章原文：

薄游金华山，信足支短筇。长啸黄初平，蹴踏金芙蓉。芙蓉峰头白云起，天风习习两腋举。相传古来洞天三十六，乃是赤松真人之所理。千岩拔崔嵬，万壑亘迤逦。高欲凌空同，侧若摧鸟鼠。括苍与台雁，琐细不足拟。帝鸿既长逝，雨师邈难招。回看昔日讲堂洞，却忆当时刘孝标。九龙蜿蜒读书处，穹岩怪石摩苍霄。荒坟突兀葬彩笔，至今词客何寥寥。讲堂信郁纡，朝真益弘敞。天门划然开，石洞豁榛莽。恍然坐我金银台，昆丘玄圃恣来往。青虬赤鲤尽罗列，三仙七圣时俯仰。幽怀转轶荡，胜槩杳莫穷。飞梁百尺下窈窕，举足却堕冰壶中。冰壶跨山腹，气势何其雄。何年虎豹穴，置此蛟龙宫。水帘参差直下五千尺，银河宛转倒泻双白虹。天孙云锦织璀璨，鲛人珠箔垂玲珑。飞流溅沫日夜不得息，惊涛涌雪六月迷长空。耸身出冰壶，倚杖息馀峭。举头万松巅，隐隐落斜照。石羊纷纷望不穷，突见双龙挂寒峤。恍惚初平兄弟骑，蜕骨遗此青天貌。俯窥曲涧仅容膝，解衣燃烛渡深黑。行行不尽一线明，万乳荧煌喷苍壁。玉树罗青葱，芝田烂金碧。谁持巨灵斧，凿此灵仙窟。真人渺何许，瑶草纷可拾。枰间数子势飞动，细看尚记当年弈。人言此穴穿四明，天窗万叠开蓬瀛。摩挲仰视众仙箓，隐见若有胡生名。吁嗟我今胡为在下土，青鞋布袜濩落如流萍。乃思昔日玉皇侧，看花醉卧芙蓉城。木公徘徊向我怒，授简谪余离太清。一落人间五千载，沧溟浩劫会巳盈。顾瞻灵境但咫尺，奋身欲飞还不能。倚杖还悲歌，壮心浩难遏。却忆云门期，瓢笠候明发。回望金华山，兹游信奇绝。馀霞映袍袖，岚翠尚明灭。何当蹑苍虬，长揖众仙列。提携两赤松，永与尘世别。
别离经岁，深悔屡把春光掷。只为相如四壁。愁分与、凄苦吟蟀。容易过、相思夕。怕缩地、长房难觅。更欲笑、北地胭脂，莫问祁连好颜色。家书偶寄，临缄未罄，心事最难抛得。但愿是、离愁时遣，强加餐饭，聊且排岑寂。隔河天女，总不废、七襄勤织。更善顾、老母娇儿，起居安适。
今朝春酒。为公祝寿。犹道是、相逢淮右。紫阁黄扉，忝窃夔龙后。青鬓而今难又。屈指乾坤，几个太平耆旧。且一任、丹心白首。愿把忠贞，报答明明后。千载一时那有。
天下江山第一州，可能无地着诗流。黄金不爱买官职，白发犹堪上酒楼。懊恨牡丹遭雨厄，叮咛芍药为春留。狂吟有禁风骚歇，语燕啼莺代唱酬。
蒲专与檀版，拈著足家风。性觉随资近，人难尽已同。奇非居正外，易正在难中。意近语须远，形离神暗通。
削竹名何器，年来试用频。揩摩长在手，痛痒不求人。刻画儿童掌，追随老病身。渭川淇澳际，托分久相亲。
黄鹤一去不复返，白云千载空悠悠。
月缺还复盈，木枯还复荣。如何泉下客，一死无重生。芳筵列时彦，栖栖见遗兄。昔同宾荐来，双璧价连城。今为失侣雁，徘徊哀且鸣。存亡一兴感，四座尽沾缨。孤坟背山郭，宿草萋以萦。死者亦何知，绻兹骨肉情。长歌欲相慰，弥使心怦怦。
水边楼馆绝纤埃，高捲湘帘碧嶂开。一点飞蟾破秋色，清光先入座间来。
百尺瞰金埒，九衢通玉堂。柳化尘里暗，槐色露中光。游侠幽并客，当垆京兆妆。向夕风烟晚，金羁满洛阳。

晋书·列传·第五十四章拼音解读：

báo yóu jīn huá shān ，xìn zú zhī duǎn qióng 。zhǎng xiào huáng chū píng ，cù tà jīn fú róng 。fú róng fēng tóu bái yún qǐ ，tiān fēng xí xí liǎng yè jǔ 。xiàng chuán gǔ lái dòng tiān sān shí liù ，nǎi shì chì sōng zhēn rén zhī suǒ lǐ 。qiān yán bá cuī wéi ，wàn hè gèn yǐ lǐ 。gāo yù líng kōng tóng ，cè ruò cuī niǎo shǔ 。kuò cāng yǔ tái yàn ，suǒ xì bú zú nǐ 。dì hóng jì zhǎng shì ，yǔ shī miǎo nán zhāo 。huí kàn xī rì jiǎng táng dòng ，què yì dāng shí liú xiào biāo 。jiǔ lóng wān yán dú shū chù ，qióng yán guài shí mó cāng xiāo 。huāng fén tū wū zàng cǎi bǐ ，zhì jīn cí kè hé liáo liáo 。jiǎng táng xìn yù yū ，cháo zhēn yì hóng chǎng 。tiān mén huá rán kāi ，shí dòng huō zhēn mǎng 。huǎng rán zuò wǒ jīn yín tái ，kūn qiū xuán pǔ zì lái wǎng 。qīng qiú chì lǐ jìn luó liè ，sān xiān qī shèng shí fǔ yǎng 。yōu huái zhuǎn yì dàng ，shèng gài yǎo mò qióng 。fēi liáng bǎi chǐ xià yǎo tiǎo ，jǔ zú què duò bīng hú zhōng 。bīng hú kuà shān fù ，qì shì hé qí xióng 。hé nián hǔ bào xué ，zhì cǐ jiāo lóng gōng 。shuǐ lián cān chà zhí xià wǔ qiān chǐ ，yín hé wǎn zhuǎn dǎo xiè shuāng bái hóng 。tiān sūn yún jǐn zhī cuǐ càn ，jiāo rén zhū bó chuí líng lóng 。fēi liú jiàn mò rì yè bú dé xī ，jīng tāo yǒng xuě liù yuè mí zhǎng kōng 。sǒng shēn chū bīng hú ，yǐ zhàng xī yú qiào 。jǔ tóu wàn sōng diān ，yǐn yǐn luò xié zhào 。shí yáng fēn fēn wàng bú qióng ，tū jiàn shuāng lóng guà hán qiáo 。huǎng hū chū píng xiōng dì qí ，tuì gǔ yí cǐ qīng tiān mào 。fǔ kuī qǔ jiàn jǐn róng xī ，jiě yī rán zhú dù shēn hēi 。háng háng bú jìn yī xiàn míng ，wàn rǔ yíng huáng pēn cāng bì 。yù shù luó qīng cōng ，zhī tián làn jīn bì 。shuí chí jù líng fǔ ，záo cǐ líng xiān kū 。zhēn rén miǎo hé xǔ ，yáo cǎo fēn kě shí 。píng jiān shù zǐ shì fēi dòng ，xì kàn shàng jì dāng nián yì 。rén yán cǐ xué chuān sì míng ，tiān chuāng wàn dié kāi péng yíng 。mó suō yǎng shì zhòng xiān lù ，yǐn jiàn ruò yǒu hú shēng míng 。yù jiē wǒ jīn hú wéi zài xià tǔ ，qīng xié bù wà hù luò rú liú píng 。nǎi sī xī rì yù huáng cè ，kàn huā zuì wò fú róng chéng 。mù gōng pái huái xiàng wǒ nù ，shòu jiǎn zhé yú lí tài qīng 。yī luò rén jiān wǔ qiān zǎi ，cāng míng hào jié huì sì yíng 。gù zhān líng jìng dàn zhǐ chǐ ，fèn shēn yù fēi hái bú néng 。yǐ zhàng hái bēi gē ，zhuàng xīn hào nán è 。què yì yún mén qī ，piáo lì hòu míng fā 。huí wàng jīn huá shān ，zī yóu xìn qí jué 。yú xiá yìng páo xiù ，lán cuì shàng míng miè 。hé dāng niè cāng qiú ，zhǎng yī zhòng xiān liè 。tí xié liǎng chì sōng ，yǒng yǔ chén shì bié 。
bié lí jīng suì ，shēn huǐ lǚ bǎ chūn guāng zhì 。zhī wéi xiàng rú sì bì 。chóu fèn yǔ 、qī kǔ yín shuài 。róng yì guò 、xiàng sī xī 。pà suō dì 、zhǎng fáng nán mì 。gèng yù xiào 、běi dì yān zhī ，mò wèn qí lián hǎo yán sè 。jiā shū ǒu jì ，lín jiān wèi qìng ，xīn shì zuì nán pāo dé 。dàn yuàn shì 、lí chóu shí qiǎn ，qiáng jiā cān fàn ，liáo qiě pái cén jì 。gé hé tiān nǚ ，zǒng bú fèi 、qī xiāng qín zhī 。gèng shàn gù 、lǎo mǔ jiāo ér ，qǐ jū ān shì 。
jīn cháo chūn jiǔ 。wéi gōng zhù shòu 。yóu dào shì 、xiàng féng huái yòu 。zǐ gé huáng fēi ，tiǎn qiè kuí lóng hòu 。qīng bìn ér jīn nán yòu 。qū zhǐ qián kūn ，jǐ gè tài píng qí jiù 。qiě yī rèn 、dān xīn bái shǒu 。yuàn bǎ zhōng zhēn ，bào dá míng míng hòu 。qiān zǎi yī shí nà yǒu 。
tiān xià jiāng shān dì yī zhōu ，kě néng wú dì zhe shī liú 。huáng jīn bú ài mǎi guān zhí ，bái fā yóu kān shàng jiǔ lóu 。ào hèn mǔ dān zāo yǔ è ，dīng níng sháo yào wéi chūn liú 。kuáng yín yǒu jìn fēng sāo xiē ，yǔ yàn tí yīng dài chàng chóu 。
pú zhuān yǔ tán bǎn ，niān zhe zú jiā fēng 。xìng jiào suí zī jìn ，rén nán jìn yǐ tóng 。qí fēi jū zhèng wài ，yì zhèng zài nán zhōng 。yì jìn yǔ xū yuǎn ，xíng lí shén àn tōng 。
xuē zhú míng hé qì ，nián lái shì yòng pín 。kāi mó zhǎng zài shǒu ，tòng yǎng bú qiú rén 。kè huà ér tóng zhǎng ，zhuī suí lǎo bìng shēn 。wèi chuān qí ào jì ，tuō fèn jiǔ xiàng qīn 。
huáng hè yī qù bú fù fǎn ，bái yún qiān zǎi kōng yōu yōu 。
yuè quē hái fù yíng ，mù kū hái fù róng 。rú hé quán xià kè ，yī sǐ wú zhòng shēng 。fāng yàn liè shí yàn ，qī qī jiàn yí xiōng 。xī tóng bīn jiàn lái ，shuāng bì jià lián chéng 。jīn wéi shī lǚ yàn ，pái huái āi qiě míng 。cún wáng yī xìng gǎn ，sì zuò jìn zhān yīng 。gū fén bèi shān guō ，xiǔ cǎo qī yǐ yíng 。sǐ zhě yì hé zhī ，quǎn zī gǔ ròu qíng 。zhǎng gē yù xiàng wèi ，mí shǐ xīn pēng pēng 。
shuǐ biān lóu guǎn jué xiān āi ，gāo juǎn xiāng lián bì zhàng kāi 。yī diǎn fēi chán pò qiū sè ，qīng guāng xiān rù zuò jiān lái 。
bǎi chǐ kàn jīn liè ，jiǔ qú tōng yù táng 。liǔ huà chén lǐ àn ，huái sè lù zhōng guāng 。yóu xiá yōu bìng kè ，dāng lú jīng zhào zhuāng 。xiàng xī fēng yān wǎn ，jīn jī mǎn luò yáng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

晋书·列传·第五十四章相关翻译

①空山：空旷，空寂的山野。新：刚刚。
⑵直：古时通"值"
②“于人曰浩然”两句：赋予人的正气叫浩然之气，它充满天地之间。沛乎：旺盛的样子。苍冥：天地之间。皇路：国运，国家的局势。清夷：清平，太平。吐：表露。

晋书·列传·第五十四章相关赏析

就内容来说，此词并无新意，作者不是为了宣扬什么反战情绪，思妇的愁恨是一种纯真的感情，值得珍重与同情。这首词与《蕃女怨·万枝香雪开已遍》在内容和结构上有互补互衬的关系，阅读时可互相参照。
前四句用春天的莺燕双双飞舞、花柳婆娑多姿来形容两情相悦和女子的美好。后三句赞美女子言谈举止事事都很有风度，富于韵致，又是那么娇美年轻，一切都恰到好处，端端正正。全曲音韵和谐，语带双关，言简意丰，极具特色。
词中吟咏的油灯结花为是日常生活中常见的现象，古来题咏灯花的作品也层出不穷，但张林的这首词却能不落俗套，新颖别致，读来饶有情味。

作者介绍

赵子发 赵子发(1218～?)，宋代词人，生卒年不详。字君举，燕王德昭五世孙，官保义郎。《全宋词》存词17首。