劝学

劝学原文：

睡起墙阴下药阑，瓦松花白闭柴关。断年不出僧嫌癖，逐日无机鹤伴闲。尘土莫寻行止处，烟波长在梦魂间。终撑舴艋称渔叟，赊买湖心一崦山。
圣朝郊祀此初行，肃戒精禋古有名。三日同斋风味淡，连霄对雪谷神清。袁公户闭眠应稳，程子门高梦未成。一德格天天亦信，泰阶从此更分明。
白也高楼上切云，巉矶嶪嶪水粼粼。先生去后为长句，海内于今有故人。我亦能来醉江月，君从何处倚秋旻。临流无限瑶华忆，咫尺风波未可陈。
寄豪情、茫茫大地，商量遣兴何处。软红十丈徒纷扰，只合烟波同住。心暇豫，趁一棹空濛，领略沧浪趣。漫斟绿醑。看青嶂重重，轻鸥片片，随着画桡去。才人笔，幻出高人意绪。传来清境如许。春江匹练开怀抱，个是神仙伴侣。尽延伫，十二万年间，几辈能容与。梦魂栩栩，想贺监当年，镜湖烟月，似向此中遇。
村獠席地睡，咍噎唤不知。老夫将北面，渠莫是希夷。
精微烂金石。至心动神明。杞妻哭死夫。梁山为之倾。子丹西质秦。乌白马角生。邹衍囚燕市。繁霜为夏零。关东有贤女。自字苏来卿。壮年报父仇。身没垂功名。女休逢赦书。白刃几在颈。俱上列仙籍。去死独就生。太仓令有罪。远征当就拘。自悲居无男。祸至无与俱。缇萦痛父言。荷担西上书。盘桓北阙下。泣泪何涟如。乞得幷姊弟。没身赎父躯。汉文感其义。肉刑法用除。其父得以免。辩义在列图。多男亦何为。一女足成居。简子南渡河。津吏废舟船。执法将加刑。女娟拥棹前。妾父闻君来。将涉不测渊。畏惧风波起。祷祝祭名川。备礼飨神祇。为君求福先。不胜釂祀诚。至令犯罚艰。君必欲加诛。乞使知罪諐。妾愿以身代。至诚感苍天。国君高其义。其父用赦原。河激奏中流。简子知其贤。归聘为夫人。荣宠超后先。辩女解父命。何况健少年。黄初发和气。明堂德教施。治道致太平。礼乐风俗移。刑措民无枉。怨女复何为。圣皇长寿考。景福常来仪。

劝学拼音解读：

shuì qǐ qiáng yīn xià yào lán ，wǎ sōng huā bái bì chái guān 。duàn nián bú chū sēng xián pǐ ，zhú rì wú jī hè bàn xián 。chén tǔ mò xún háng zhǐ chù ，yān bō zhǎng zài mèng hún jiān 。zhōng chēng zé měng chēng yú sǒu ，shē mǎi hú xīn yī yān shān 。
shèng cháo jiāo sì cǐ chū háng ，sù jiè jīng yīn gǔ yǒu míng 。sān rì tóng zhāi fēng wèi dàn ，lián xiāo duì xuě gǔ shén qīng 。yuán gōng hù bì mián yīng wěn ，chéng zǐ mén gāo mèng wèi chéng 。yī dé gé tiān tiān yì xìn ，tài jiē cóng cǐ gèng fèn míng 。
bái yě gāo lóu shàng qiē yún ，chán jī yè yè shuǐ lín lín 。xiān shēng qù hòu wéi zhǎng jù ，hǎi nèi yú jīn yǒu gù rén 。wǒ yì néng lái zuì jiāng yuè ，jun1 cóng hé chù yǐ qiū mín 。lín liú wú xiàn yáo huá yì ，zhǐ chǐ fēng bō wèi kě chén 。
jì háo qíng 、máng máng dà dì ，shāng liàng qiǎn xìng hé chù 。ruǎn hóng shí zhàng tú fēn rǎo ，zhī hé yān bō tóng zhù 。xīn xiá yù ，chèn yī zhào kōng méng ，lǐng luè cāng làng qù 。màn zhēn lǜ xǔ 。kàn qīng zhàng zhòng zhòng ，qīng ōu piàn piàn ，suí zhe huà ráo qù 。cái rén bǐ ，huàn chū gāo rén yì xù 。chuán lái qīng jìng rú xǔ 。chūn jiāng pǐ liàn kāi huái bào ，gè shì shén xiān bàn lǚ 。jìn yán zhù ，shí èr wàn nián jiān ，jǐ bèi néng róng yǔ 。mèng hún xǔ xǔ ，xiǎng hè jiān dāng nián ，jìng hú yān yuè ，sì xiàng cǐ zhōng yù 。
cūn liáo xí dì shuì ，tāi yē huàn bú zhī 。lǎo fū jiāng běi miàn ，qú mò shì xī yí 。
jīng wēi làn jīn shí 。zhì xīn dòng shén míng 。qǐ qī kū sǐ fū 。liáng shān wéi zhī qīng 。zǐ dān xī zhì qín 。wū bái mǎ jiǎo shēng 。zōu yǎn qiú yàn shì 。fán shuāng wéi xià líng 。guān dōng yǒu xián nǚ 。zì zì sū lái qīng 。zhuàng nián bào fù chóu 。shēn méi chuí gōng míng 。nǚ xiū féng shè shū 。bái rèn jǐ zài jǐng 。jù shàng liè xiān jí 。qù sǐ dú jiù shēng 。tài cāng lìng yǒu zuì 。yuǎn zhēng dāng jiù jū 。zì bēi jū wú nán 。huò zhì wú yǔ jù 。tí yíng tòng fù yán 。hé dān xī shàng shū 。pán huán běi què xià 。qì lèi hé lián rú 。qǐ dé bīng zǐ dì 。méi shēn shú fù qū 。hàn wén gǎn qí yì 。ròu xíng fǎ yòng chú 。qí fù dé yǐ miǎn 。biàn yì zài liè tú 。duō nán yì hé wéi 。yī nǚ zú chéng jū 。jiǎn zǐ nán dù hé 。jīn lì fèi zhōu chuán 。zhí fǎ jiāng jiā xíng 。nǚ juān yōng zhào qián 。qiè fù wén jun1 lái 。jiāng shè bú cè yuān 。wèi jù fēng bō qǐ 。dǎo zhù jì míng chuān 。bèi lǐ xiǎng shén qí 。wéi jun1 qiú fú xiān 。bú shèng jiào sì chéng 。zhì lìng fàn fá jiān 。jun1 bì yù jiā zhū 。qǐ shǐ zhī zuì qiān 。qiè yuàn yǐ shēn dài 。zhì chéng gǎn cāng tiān 。guó jun1 gāo qí yì 。qí fù yòng shè yuán 。hé jī zòu zhōng liú 。jiǎn zǐ zhī qí xián 。guī pìn wéi fū rén 。róng chǒng chāo hòu xiān 。biàn nǚ jiě fù mìng 。hé kuàng jiàn shǎo nián 。huáng chū fā hé qì 。míng táng dé jiāo shī 。zhì dào zhì tài píng 。lǐ lè fēng sú yí 。xíng cuò mín wú wǎng 。yuàn nǚ fù hé wéi 。shèng huáng zhǎng shòu kǎo 。jǐng fú cháng lái yí 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

劝学相关翻译

①晚岁：作者时年五十六岁，故称。金罍：泛指酒盏。
⑥起坐：忽起忽坐，激动不已的样子。旁：一作“床”。

劝学相关赏析

这首诗倜傥不群、超尘脱俗地追求自由反抗权势的精神，和豪放飘逸的句调风格都酷似李白。以其人之风格还咏其人，妙在古今同调。
全诗是从描写巫山景色着笔，循着巫山神女的典故展开诗思的。
下片换头三句，写仲秋夜月之美。

作者介绍

赵休 五代时人，与后蜀翰林学士幸夤逊同时。生卒年、籍贯皆不详。《全唐诗》存诗1联。