柳毅传

柳毅传原文：

挺秀古灵基，来为学子师。壮心存远业，余力付新诗。阔步云霄了，细吟风月宜。老来无软语，敢以此相期。
翠薇信阻红蘅远，谁问客怀孤峭。鹤下云间，舟回剡曲，赢得开樽一笑。风流玉照。况南浦能歌，王孙年少。醉倚青灯，夜来愁我梦芳草。相逢犹恨未早。爇檀重展卷，差慰孤抱。明月斜时，纤莺睡后，伴个吹笙鬟小。春韶易老。莫寸许柔肠，露缠烟袅。且贳蠡船，去歌新水调。
问讯东郊，尺五城阴，名园乍开。甚药栏绕处，未移湘竹，花源寻后，不数江梅。一种风流，先春占了，社酒旗边红杏媒。丝丝里，见亭亭楼榭，曲曲池台。此中肯放徘徊，便随意逍遥石径苔。看拖条筇杖，玉阶催去，穿双笱屐，瑶圃才回。多少骚人，孙弘座上，吟尽江豪吐凤才。飞绵好，待夔龙携手，捲过尘埃。
离宫楼阁与天通，暮雨朝云入梦中。回首旧时歌舞地，女萝山鬼泣秋风。
新正已强半，连阴凝不开。雨声严似雪，春色瘦于梅。老不问花事，病犹须酒杯。东风自时样，于我亦悠哉。
长安道上平如砥，马足车轮声聒耳。富贵门通卫霍家，豪华户接金张里。明堆珠翠兼象犀，贡献况复来蛮夷。软红尘涨日几尺，南北东西随处迷。不同宰相沙堤筑，五云中对黄金屋。八达名康九达庄，寰区四海称为独。
灵兔脱颖铦如锥，束身归命供指挥。紫羊之肝青麟髓，相将水石同襟期。楮生辗转拂玉案，借问主人何所为。主人隐几鸣琴罢，春来公事方休假。官船几日到珠江，山川一路明如画。乘兴重来访旧游，藉草班荆理前话。林间飒飒风雨生，解衣磅礡深经营。须臾伸纸作大字，虎踞龙蟠雷乍惊。心王运臂臂运指，巨灵赑屃随驱使。临池飞出北溟鱼，含毫吸尽西江水。左拿右掣妙无端，一疾一徐皆至理。行乎其所不得不行，云傍马头生。止乎其所不得不止，山从人面起。鹅溪绢，剡溪纸，日与簿书堆案几。盘根错节何有哉，慧剑一挥胥披靡。从容阁笔为予言，我生能事聊如此。大通野老麋鹿群，见所未见闻未闻。置书怀袖日三复，逢人说项殊殷勤。昔之张芝今张旭，后有大令前右军。斯人家学溯源委，十三学书先草隶。蕉黄米蔡等秕糠，颜筋柳骨分精髓。撞破烟楼读父书，手泽羡君能述继。羡君不羡才与华，羡君不羡名与位。羡君下笔如有神，羡君能诗由夙慧。青云送入选官场，白社归来还及第。百千三昧何浅深，一悟了然无钜细。君不见公孙大娘舞剑器，草圣得之通妙谛。心灵手敏匪言传，破格超方须默契。也不即，也不离，此是灵山亲嘱累。慧业文人记得无，三生石上曾分袂。归去来，归去来，峡水峡山未迢递。留将一道无字碑，明日再来烦作记。

柳毅传拼音解读：

tǐng xiù gǔ líng jī ，lái wéi xué zǐ shī 。zhuàng xīn cún yuǎn yè ，yú lì fù xīn shī 。kuò bù yún xiāo le ，xì yín fēng yuè yí 。lǎo lái wú ruǎn yǔ ，gǎn yǐ cǐ xiàng qī 。
cuì wēi xìn zǔ hóng héng yuǎn ，shuí wèn kè huái gū qiào 。hè xià yún jiān ，zhōu huí yǎn qǔ ，yíng dé kāi zūn yī xiào 。fēng liú yù zhào 。kuàng nán pǔ néng gē ，wáng sūn nián shǎo 。zuì yǐ qīng dēng ，yè lái chóu wǒ mèng fāng cǎo 。xiàng féng yóu hèn wèi zǎo 。ruò tán zhòng zhǎn juàn ，chà wèi gū bào 。míng yuè xié shí ，xiān yīng shuì hòu ，bàn gè chuī shēng huán xiǎo 。chūn sháo yì lǎo 。mò cùn xǔ róu cháng ，lù chán yān niǎo 。qiě shì lí chuán ，qù gē xīn shuǐ diào 。
wèn xùn dōng jiāo ，chǐ wǔ chéng yīn ，míng yuán zhà kāi 。shèn yào lán rào chù ，wèi yí xiāng zhú ，huā yuán xún hòu ，bú shù jiāng méi 。yī zhǒng fēng liú ，xiān chūn zhàn le ，shè jiǔ qí biān hóng xìng méi 。sī sī lǐ ，jiàn tíng tíng lóu xiè ，qǔ qǔ chí tái 。cǐ zhōng kěn fàng pái huái ，biàn suí yì xiāo yáo shí jìng tái 。kàn tuō tiáo qióng zhàng ，yù jiē cuī qù ，chuān shuāng gǒu jī ，yáo pǔ cái huí 。duō shǎo sāo rén ，sūn hóng zuò shàng ，yín jìn jiāng háo tǔ fèng cái 。fēi mián hǎo ，dài kuí lóng xié shǒu ，juǎn guò chén āi 。
lí gōng lóu gé yǔ tiān tōng ，mù yǔ cháo yún rù mèng zhōng 。huí shǒu jiù shí gē wǔ dì ，nǚ luó shān guǐ qì qiū fēng 。
xīn zhèng yǐ qiáng bàn ，lián yīn níng bú kāi 。yǔ shēng yán sì xuě ，chūn sè shòu yú méi 。lǎo bú wèn huā shì ，bìng yóu xū jiǔ bēi 。dōng fēng zì shí yàng ，yú wǒ yì yōu zāi 。
zhǎng ān dào shàng píng rú dǐ ，mǎ zú chē lún shēng guō ěr 。fù guì mén tōng wèi huò jiā ，háo huá hù jiē jīn zhāng lǐ 。míng duī zhū cuì jiān xiàng xī ，gòng xiàn kuàng fù lái mán yí 。ruǎn hóng chén zhǎng rì jǐ chǐ ，nán běi dōng xī suí chù mí 。bú tóng zǎi xiàng shā dī zhù ，wǔ yún zhōng duì huáng jīn wū 。bā dá míng kāng jiǔ dá zhuāng ，huán qū sì hǎi chēng wéi dú 。
líng tù tuō yǐng tiǎn rú zhuī ，shù shēn guī mìng gòng zhǐ huī 。zǐ yáng zhī gān qīng lín suǐ ，xiàng jiāng shuǐ shí tóng jīn qī 。chǔ shēng niǎn zhuǎn fú yù àn ，jiè wèn zhǔ rén hé suǒ wéi 。zhǔ rén yǐn jǐ míng qín bà ，chūn lái gōng shì fāng xiū jiǎ 。guān chuán jǐ rì dào zhū jiāng ，shān chuān yī lù míng rú huà 。chéng xìng zhòng lái fǎng jiù yóu ，jiè cǎo bān jīng lǐ qián huà 。lín jiān sà sà fēng yǔ shēng ，jiě yī páng bó shēn jīng yíng 。xū yú shēn zhǐ zuò dà zì ，hǔ jù lóng pán léi zhà jīng 。xīn wáng yùn bì bì yùn zhǐ ，jù líng bì xì suí qū shǐ 。lín chí fēi chū běi míng yú ，hán háo xī jìn xī jiāng shuǐ 。zuǒ ná yòu chè miào wú duān ，yī jí yī xú jiē zhì lǐ 。háng hū qí suǒ bú dé bú háng ，yún bàng mǎ tóu shēng 。zhǐ hū qí suǒ bú dé bú zhǐ ，shān cóng rén miàn qǐ 。é xī juàn ，yǎn xī zhǐ ，rì yǔ bù shū duī àn jǐ 。pán gēn cuò jiē hé yǒu zāi ，huì jiàn yī huī xū pī mí 。cóng róng gé bǐ wéi yǔ yán ，wǒ shēng néng shì liáo rú cǐ 。dà tōng yě lǎo mí lù qún ，jiàn suǒ wèi jiàn wén wèi wén 。zhì shū huái xiù rì sān fù ，féng rén shuō xiàng shū yīn qín 。xī zhī zhāng zhī jīn zhāng xù ，hòu yǒu dà lìng qián yòu jun1 。sī rén jiā xué sù yuán wěi ，shí sān xué shū xiān cǎo lì 。jiāo huáng mǐ cài děng bǐ kāng ，yán jīn liǔ gǔ fèn jīng suǐ 。zhuàng pò yān lóu dú fù shū ，shǒu zé xiàn jun1 néng shù jì 。xiàn jun1 bú xiàn cái yǔ huá ，xiàn jun1 bú xiàn míng yǔ wèi 。xiàn jun1 xià bǐ rú yǒu shén ，xiàn jun1 néng shī yóu sù huì 。qīng yún sòng rù xuǎn guān chǎng ，bái shè guī lái hái jí dì 。bǎi qiān sān mèi hé qiǎn shēn ，yī wù le rán wú jù xì 。jun1 bú jiàn gōng sūn dà niáng wǔ jiàn qì ，cǎo shèng dé zhī tōng miào dì 。xīn líng shǒu mǐn fěi yán chuán ，pò gé chāo fāng xū mò qì 。yě bú jí ，yě bú lí ，cǐ shì líng shān qīn zhǔ lèi 。huì yè wén rén jì dé wú ，sān shēng shí shàng céng fèn mèi 。guī qù lái ，guī qù lái ，xiá shuǐ xiá shān wèi tiáo dì 。liú jiāng yī dào wú zì bēi ，míng rì zài lái fán zuò jì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

柳毅传相关翻译

⑷投箸：丢下筷子。箸（zhu四声）：筷子。不能食：咽不下。茫然：无所适从。
①采桑子：词牌名，又名《丑奴儿》《罗敷媚》《罗敷艳歌》等。格律为双调四十四字，上下片各四句三平韵。冷香：指清香之花气。红桥：桥名，在汀苏扬州，明崇帧时建。为扬州游览胜地之一。

柳毅传相关赏析

词中用比喻的手法，代替直接的叙述，是民歌惯用的手法，既贴切、形象，又符合妓女的身份，富有民歌的色彩，表明它是出自处于当时社会最底层的妇女之口。以青楼女子的口吻，奉劝男子不必多情，并以柳树自喻，表明自己沦落风尘的悲凉处境。此词一说是青楼女子对随意玩弄她们的男性表示强烈的不满和抗议。
下阕改变手法，侧重以景言情，写思念朋友和归心似箭的情怀。
位高者权也重，对江山社稷自然有着举足轻重的影响。“山河判断在俺笔尖头”写的就是这层意思。疆域虽大，河山虽壮，却全在俺笔尖掌握。有一种站在河山之巅，俯瞰中华大地，指点江山。激扬文字，天下之大，舍我其谁的豪气。将河山之重与笔尖之轻相提并论，有举重若轻的洒脱与优游感。

作者介绍

胡证 [唐]（758—828）字启中，河中河东（今山西永济）人。举进士第。宝历初历拜岭南节度使。工书，尤工八分及篆书，贞元十七年（八零一）山南东道节度使于颐撰魏侍中王粲石井阑记，及元和八年（八一三）韩愈撰唐田弘正家庙碑，均为其八分书并篆额。《唐书本传、金石录》