训俭示康

训俭示康原文：

一抹截头云，叆叇从龙发。尾足连卷见半空，霁色翻苍鬣。举手欲攀鳞，散我麒麟发。天外雄风秘化机，吹落苍烟峡。
枕痕一线印香腮，蹙春山两弯眉黛。整金钗舒玉笋，出绣户下瑶阶。穿着对窄窄弓鞋，刚行出绣帘外。　　【驻马听】寂寂瑶阶，春日阑珊景物乖。困人天色，不堪梳洗傍妆台。梨花寂寞玉容衰，海常零落胭脂败。自裁划，今春更比前春煞。　　【乔牌儿】指尖儿弹破腮，泪珠儿镇长在。自从他去了恹恹害，这病便重如山深似海。　　【雁儿落】懒插这鸳鸯交颈钗，羞系这合欢带。慵把这鸾凰锦褥铺，愁将这翡翠鲛绡盖。　　【得胜令】灵鹊儿噪庭槐，车马过长街。准备着月下星前拜，安排着春衫和泪揩。打叠起愁怀，怕不待宁心耐，闷晶月难捱，我则怕青春不再来。　　【滴滴金】空着我便耳热眼跳，心神恍忽，失惊打怪，莫不是薄幸可憎才？我一会家腹热肠荒，心忙意急。行出门外，空着我便立遍苍苔。　　【折桂令】将一块望夫石雾锁云霾，到如今燕侣莺俦，枉惹的蝶笑蜂猜。几时能够单凤成双、锦鸳作对、鱼水和谐？盼佳期今春左侧，海棠开不见他回来。想俺那多才，柳陌花街，莫不是谢馆秦楼？多应在走马章台！　　【尾声】来时节吃我一会闲顿摔，我可便不比其他性格。那其间信人搬弄的耳朵儿来揪，把俺那薄幸的娇才面皮上掴。
涔涔将经旬，昏昏空迷天。鸬鹚成群嬉，芙蓉相偎眠。鱼通蓑衣城，帆过菱花田。秋收吾无望，悲之真徒然。
天南五马忽西驰，却忆琴鸣瘴海时。万里新诗在怀袖，十年阔契念途泥。隼旗幸驻彝门驾，鳄渚长瞻岘首碑。见说东西将赐履，罗浮遗老正扶藜。
双服柴门偶自开，铿然屐齿破苍苔。秋驱北极浮云尽，客与西山爽气来。坐久雨花时点席，歌清风叶暗侵杯。相看共是江南侣，不为莼鲈兴已催。
日暮蛛丝动，月暗萤火明。方兹步庭户，浩然怀友生。友生将东归，泛若赴海鲸。已从龙门出，不慕朱鳖轻。朱鳖过吴洲，飞飞就东瀛。沉浮未可问，名有万里程。须忧小水鲂，劳劳将尾赬。

训俭示康拼音解读：

yī mò jié tóu yún ，ài dài cóng lóng fā 。wěi zú lián juàn jiàn bàn kōng ，jì sè fān cāng liè 。jǔ shǒu yù pān lín ，sàn wǒ qí lín fā 。tiān wài xióng fēng mì huà jī ，chuī luò cāng yān xiá 。
zhěn hén yī xiàn yìn xiāng sāi ，cù chūn shān liǎng wān méi dài 。zhěng jīn chāi shū yù sǔn ，chū xiù hù xià yáo jiē 。chuān zhe duì zhǎi zhǎi gōng xié ，gāng háng chū xiù lián wài 。　　【zhù mǎ tīng 】jì jì yáo jiē ，chūn rì lán shān jǐng wù guāi 。kùn rén tiān sè ，bú kān shū xǐ bàng zhuāng tái 。lí huā jì mò yù róng shuāi ，hǎi cháng líng luò yān zhī bài 。zì cái huá ，jīn chūn gèng bǐ qián chūn shà 。　　【qiáo pái ér 】zhǐ jiān ér dàn pò sāi ，lèi zhū ér zhèn zhǎng zài 。zì cóng tā qù le yān yān hài ，zhè bìng biàn zhòng rú shān shēn sì hǎi 。　　【yàn ér luò 】lǎn chā zhè yuān yāng jiāo jǐng chāi ，xiū xì zhè hé huān dài 。yōng bǎ zhè luán huáng jǐn rù pù ，chóu jiāng zhè fěi cuì jiāo xiāo gài 。　　【dé shèng lìng 】líng què ér zào tíng huái ，chē mǎ guò zhǎng jiē 。zhǔn bèi zhe yuè xià xīng qián bài ，ān pái zhe chūn shān hé lèi kāi 。dǎ dié qǐ chóu huái ，pà bú dài níng xīn nài ，mèn jīng yuè nán ái ，wǒ zé pà qīng chūn bú zài lái 。　　【dī dī jīn 】kōng zhe wǒ biàn ěr rè yǎn tiào ，xīn shén huǎng hū ，shī jīng dǎ guài ，mò bú shì báo xìng kě zēng cái ？wǒ yī huì jiā fù rè cháng huāng ，xīn máng yì jí 。háng chū mén wài ，kōng zhe wǒ biàn lì biàn cāng tái 。　　【shé guì lìng 】jiāng yī kuài wàng fū shí wù suǒ yún mái ，dào rú jīn yàn lǚ yīng chóu ，wǎng rě de dié xiào fēng cāi 。jǐ shí néng gòu dān fèng chéng shuāng 、jǐn yuān zuò duì 、yú shuǐ hé xié ？pàn jiā qī jīn chūn zuǒ cè ，hǎi táng kāi bú jiàn tā huí lái 。xiǎng ǎn nà duō cái ，liǔ mò huā jiē ，mò bú shì xiè guǎn qín lóu ？duō yīng zài zǒu mǎ zhāng tái ！　　【wěi shēng 】lái shí jiē chī wǒ yī huì xián dùn shuāi ，wǒ kě biàn bú bǐ qí tā xìng gé 。nà qí jiān xìn rén bān nòng de ěr duǒ ér lái jiū ，bǎ ǎn nà báo xìng de jiāo cái miàn pí shàng guó 。
cén cén jiāng jīng xún ，hūn hūn kōng mí tiān 。lú cí chéng qún xī ，fú róng xiàng wēi mián 。yú tōng suō yī chéng ，fān guò líng huā tián 。qiū shōu wú wú wàng ，bēi zhī zhēn tú rán 。
tiān nán wǔ mǎ hū xī chí ，què yì qín míng zhàng hǎi shí 。wàn lǐ xīn shī zài huái xiù ，shí nián kuò qì niàn tú ní 。sǔn qí xìng zhù yí mén jià ，è zhǔ zhǎng zhān xiàn shǒu bēi 。jiàn shuō dōng xī jiāng cì lǚ ，luó fú yí lǎo zhèng fú lí 。
shuāng fú chái mén ǒu zì kāi ，kēng rán jī chǐ pò cāng tái 。qiū qū běi jí fú yún jìn ，kè yǔ xī shān shuǎng qì lái 。zuò jiǔ yǔ huā shí diǎn xí ，gē qīng fēng yè àn qīn bēi 。xiàng kàn gòng shì jiāng nán lǚ ，bú wéi chún lú xìng yǐ cuī 。
rì mù zhū sī dòng ，yuè àn yíng huǒ míng 。fāng zī bù tíng hù ，hào rán huái yǒu shēng 。yǒu shēng jiāng dōng guī ，fàn ruò fù hǎi jīng 。yǐ cóng lóng mén chū ，bú mù zhū biē qīng 。zhū biē guò wú zhōu ，fēi fēi jiù dōng yíng 。chén fú wèi kě wèn ，míng yǒu wàn lǐ chéng 。xū yōu xiǎo shuǐ fáng ，láo láo jiāng wěi chēng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

训俭示康相关翻译

①玉人：美人，指歌女。少，稍。
④寄：居处（chū），托身。轩：有窗槛的长廊或小室。抚：持。
②怜：喜爱。清阴：形容苍劲葱茏的样子。溪上：一作“谷口”。

训俭示康相关赏析

第二层：
这首写景的小令情致幽深，气势浩大，颇值得玩味。
词作上阕写景，景是杭州之景；下阕写人，人是镇杭是官，上下合璧，地灵人杰。

作者介绍

黄超然 宋元间台州黄岩人，字立道，号寿云。宋乡贡进士。精《易》。宋亡不仕，筑西清道院居之，以著述为事。卒，私谥康敏。有《周易通义》、《或问》、《发例》等。